English, Tamil, français, Español, Deutsch, Dansk

We, the undersigned individuals and organizations, call on you to recognize the Sri Lankan government’s genocide against the Tamil people and to demand the creation of alternative, parallel criminal justice measures.

We remain grateful that the Office of the UN High Commissioner for Human Rights (OHCHR) has recognized that violations of international human rights law and international humanitarian law in Sri Lanka may amount to war crimes and/or crimes against humanity in a court of law. However, we are disappointed that high-level UN actors have failed to recognize allegations of the Tamil genocide.

There is evidence of the Sri Lankan government’s special intent (dolus specialis) to commit genocide, as seen through its targeting of Tamils in the Vanni region, who constitute a “substantial part” of the Tamil people. This is legally true for two reasons. One, Tamils in the Vanni joined the Northern and Eastern Provinces into a contiguous Tamil Eelam, and their destruction in established safe zones conveyed the message that nothing could protect them. Two, the Vanni was home to the leadership crucial for the Tamil people’s survival: it housed Tamil Eelam’s political, administrative, judicial, law enforcement, and financial branches, and it was the last stronghold of the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE).

With this genocidal intent, the Sri Lankan government committed three acts of genocide: killing approximately 70,000–140,000 Tamils by shelling; causing serious bodily or mental harm to Tamils by shelling, which maimed 25,000–30,000 of them, and through sexual violence; and inflicting conditions to bring about the Tamil people’s physical destruction by limiting necessary supplies and by systematically displacing Tamils.

Your Excellency, a court finding is not necessary for the political recognition of genocide or for your office to refer to genocide allegations. We commend you for acknowledging allegations of Myanmar’s state-sponsored genocide against the Rohingya people and ISIS’s non-state genocide against the Yazidi people. We urge you to take the same strong stance on Sri Lanka’s state-sponsored genocide against the Tamil people by recognizing it as genocide.

Ten years after the Tamil genocide, the Sri Lankan government has taken no steps to deliver criminal justice for atrocity crimes. Since agreeing to establish a hybrid judicial mechanism in UN Human Rights Council Resolution 30/1 (2015), the government has continually rejected investigations and prosecutions of atrocity crimes, especially the involvement of foreign judges, lawyers, and investigators. Today, the government is engaging in atrocity crimes denial. Its refusal to even recognize the perpetration of crimes indicates it has absolutely no intention of addressing them. As you noted in your March progress report, Sri Lanka has failed to exhibit the political will to investigate and prosecute atrocity crimes within the domestic system. We echo your call for Member States to exercise universal jurisdiction to prosecute Sri Lankan government perpetrators suspected of war crimes and crimes against humanity, and we urge you to add suspected genocidaires to that list.

However, since universal jurisdiction would only capture a handful of perpetrators, alternative, parallel mechanisms are necessary to ensure the investigation and prosecution of those most responsible for atrocity crimes. Given the gravity of genocide allegations, we call on you to urge the Security Council to refer the situation in Sri Lanka to the International Criminal Court, noting the essential need for Permanent Members of the Security Council to set aside their veto power regarding atrocity crimes. As a complementary measure, we also implore you to encourage the UN Human Rights Council to establish an independent investigative mechanism to collect, consolidate, preserve, and analyze evidence from the armed conflict for criminal justice purposes. It is our firm belief that such evidence will support a legal finding of genocide, in addition to war crimes and crimes against humanity, in a court of law.

To reiterate, we, the undersigned individuals and organizations, ask you to appropriately name all three of the Sri Lankan government’s atrocity crimes—war crimes, crimes against humanity, and genocide—against the Tamil people and to push for the implementation of alternative, parallel criminal justice measures.

Thank you for your support in ending the cycle of impunity in Sri Lanka.

_________________________________________________________________

தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான இலங்கை அரசின் இனப்படுகொலையை அங்கீகரிக்குமாறும் அது தொடர்பான சமாந்தரமான, மாற்று குற்றவியல் நீதி நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளுமாறும் கோரி இவ்வறிக்கையின் கீழ் கையொப்பமிடுகின்றோம்

 சர்வேதேச மனித உரிமை மீறல் மற்றும் சர்வதேச மனிதாபிமான சட்டம் ஆகியவை சிறிலங்காவில் மீறப்பட்டுள்ளதை மனித உரிமைகளுக்கான ஐக்கிய நாடுகளின் உயர் ஆணையாளர் நீதி மன்றில் அங்கீகரித்ததை நன்றியுடன் நோக்குகின்றோம்.  இருப்பினும், தமிழர் இனப்படுகொலை என்பதை பல உயர் தர ஐக்கிய நாடுகள் சபை அதிகாரிகள் அங்கீகரிக்கத் தவறியது எமக்கு வருத்தத்தை அளிக்கின்றது.

தமிழ் மக்களின் ஒரு கணிசமான எண்ணிக்கையைக் கொண்டு இருந்த வன்னிப் பிராந்தியத்தில் உள்ள தமிழ்ரகள் மீதான சிறிலங்கா அரசாங்கத்தின் கடும் நோக்குடனான இனப்படுகொலைக்கான சாட்சியம் அதிகமாகவே உள்ளது. சட்ட ரீதியாகவும் இதற்கு இரு காரணங்கள் உள்ளன.  முதலாவதாக> வன்னியில் உள்ள தமிழர்கள் வடக்கு கிழக்கு மாகாணங்களை இணைத்து ஒரு தமிழீழ எல்லையை உருவாக்கி இருந்ததோடு> அவர்களின் பாதுகாப்பு வலயங்களில் அவர்களுக்கு ஏற்படுத்தப்பட்ட அழிப்பு என்பது அவர்களுக்கான பாதுகாப்பு உறுதி செய்யப்பட இயலாது என்னும் செய்தியையே கூறி நின்றது.

இரண்டாவதாக> தமிழ் மக்களின் இருப்பை உறுதி செய்யும் தலைமைத்துவத்தின் பீடமாக வன்னி இருந்தது.  தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் இறுதித் தளமாகவும் தமிழ் ஈழத்தின் அரசியல்> நிர்வாகம்> நீதி> சட்ட அமுலாக்கம்> நிதி நிர்வாகக் கிளைகள் ஆகியவற்றின் தளமாகவும் வன்னி செயற்பட்டு வந்தது.

இந்த இனப்படுகொலை நோக்கில்> சிறிலங்கா அரசு படுகொலை என்னும் பதத்துக்கு உட்பட்ட மூன்று செயல்களைச் செய்தது: இவையாவன: எறிகணை வீச்சின் மூலம் 70,000 தொடக்கம் 140,000 வரையிலான தமிழ் மக்களைக் கொன்றமை>  எறிகணை வீச்சின் மூலமும் பாலியல் சித்திரவதைகளின் மூலமும் 25,000 தொடக்கம் 30,000 வரையிலான மக்களுக்கு உடல்ரீதியாகவும் உளரீதியாகவும் வலுவான பாதிப்புக்களை ஏற்படுத்தியமை> மற்றும் திட்டமிடப்பட்ட இடப்பெயர்வை ஏற்படுத்தி அவர்களுக்கான அத்தியாவசிய நிவாரணங்களை மட்டுப்படுத்தி தமிழ் மக்களின் அழிவிக்கான சூழலை ஏற்படுத்தியமை.

இனப்படுகொலை குற்றச்சாட்டுக்கு பரிந்துரை செய்வதற்கோ இனப்படுகொலைக்கான அரசியல் அங்கீகாரத்தை செய்வதற்கோ நீதி மன்றத் தீர்வு உங்களுக்கு தேவையானதொன்றல்ல.  றோகின்யா மக்களுக்கு எதிராக மியன்மார் அரசினால் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்ட இனப்படுகொலையையும் யாசிடி மக்களுக்கு எதிரான அரசற்ற ஐசிஸ் பயங்கரவாதிகளினதும் இன அழிப்பையும் நீங்கள் அங்கீகரித்தமைக்கு நாங்கள் எங்கள் பாராட்டைத் தெரிவித்துக் கொள்கின்றோம்.  இதே போன்று தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான சிறிலங்கா அரச பயங்கரவாதத்துக்கும் எதிராக வலுவான கொள்கைப்பாட்டை நீங்கள் கொண்டு வர வேண்டும் நாங்கள் வலியுறுத்துகின்றோம்

தமிழ் இனப்படுகொலை நடைபெற்று பத்து ஆண்டுகள் நடைபெற்றிருந்தாலும் குற்றங்களுக்கு எதிராகவும் குற்றவியல் நீதியை நிலைநாட்டவும் இலங்கை அரசு எந்தவித நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை.  ஐக்கிய நாடுகளின் மனித உரிமை ஆணைய தீர்மானம் 30ஃ1(2015) இல் கலப்பு நீதிக் கட்டமைப்பு ஒன்றை உருhக்குவதற்கு சிறிலங்கா அரசு ஒத்துக்கொண்டு இருந்தாலும் அதன்பின்னரும் எந்த விதமான குற்றவியல் விசாரணைகள் நடைபெறுவதையும் விசாரணை நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடக்கூடிய வெளிநாட்டு நீதிபதிகளையும் சட்டவாளர்களையும், விசாரணையாளர்களையும் நிராகரித்து வந்துள்ளது. இன்று அரசாங்கம் கொடூர குற்றங்கள் தங்களால் நடாத்தப்படவில்லை என்பதை தொடர்ச்சியாக வலுயுறுத்தும் செயற்பாடுகளையே செய்து கொண்டுள்ளது.  குற்றங்கள் தங்களால் நடாத்தப்படவில்லை என மறுத்து அவை நடைபெற்றதை அங்கீகரிக்கத் தவறியுள்ள தன்மையானது அவற்றை விசாரிக்கும் எண்ணம் அவர்களுக்கு எள்ளளவும் இல்லை என்பதையே கோடிட்டுக் காட்டுகின்றது.  மார்ச் மாதத்தில் வெளியிடப்பட்ட உங்களின் முன்னேற்ற அறிக்கையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது போல்> உள்@ர் கட்டமைக்கு உட்பட்ட வகையில் குற்றங்களை விசாரணை செய்து தண்டனையை தக்கவாறு வழங்குவதற்கு உண்டான அரசியல் நோக்கை வெளிப்படுத்த இலங்கை தவறிவிட்டது. சர்வதேச பொறிமுறை ஒன்றை உருவாக்கி மனித குலத்துக்கு எதிரான போர்க்குற்றங்களையும் போர்க்குற்றங்களையும் செய்த இலங்கை அரச குற்றவாளிகளை தண்டிக்குமாறு உங்கள் சபையின் அங்கத்தவ நாடுகள் கோரிக்கை வைத்ததையே நாமும் மீண்டும் வலியுறுத்துவதோடு நின்றுவிடாமல் தமிழ் மக்களின் இனப்படுகொலையையும் அதில் உள்ளடக்குமாறு கோரி நின்கின்றோம்.

இருப்பினும்> சர்வதேச பொறிமுமுறை என்பது குற்றவாளிகள் சிலரையே தண்டனைக்கு உள்ளாக்கும் என்பதைக் கருத்தில் கொண்டு அதற்கு மாற்றாக இந்தக் குற்றங்களுக்கு முக்கிய காரணகர்த்தாக்களாக இருந்தவர்கள் விசாரணைக்கு உட்படுத்தி தண்டிக்கப்பட வேண்டும்.  இனப்படுகொலைக் குற்றச்சாட்டின் தன்மையைக் கருத்தில் கொண்டும்> ஐக்கிய நாடுகள் பாதுகாப்புச் சபையின் நிரந்தர அங்கத்தவர்கள் படுகொலை குற்றங்கள் தொடர்பில் தங்கள் வெட்டாணை அதிகாரத்தைப் புறம் தள்ளி வைக்க வேண்டிய தேவையையும் குறிப்பிட்டு>  இலங்கை நிலையை சர்வதேச குற்றவியல் நீதிமன்றுக்குப் பரிந்துரை செய்யுமாறும் கோரிக்கை விடுக்கின்றோம்.  மேலதிக நடவடிக்கையாக> குற்றவியல் நீதி காரணங்களுக்காக> ஆயுதப் போர் தொடர்பான ஆதாரங்களை சேகரித்து> ஒன்று திரட்டி> பாதுகாத்து> பகுப்பாய்வு செய்வதற்கான ஒரு சுயாதீன விசாரணை நடைமுறை ஒன்று உருவாக்குமாறும் ஐக்கிய நாடுகள் மனித உரிமை ஆணையத்திடம் கோரி நிற்கின்றோம்.  அப்படியான ஆதாரங்கள் நிச்சயமாக இனப்படுகொலை தொடர்பாகவும் போர் குற்றம் மற்றும் மனித குலத்துக்கு எதிரான குற்றம் தொடர்பான சட்ட ரீதியான விளக்கங்களை முன்வைக்கும் என்பது எமது உறுதியான நம்பிக்கை.

இலங்கை அரசின் தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான மூன்று முக்கிய கொடும் குற்றங்களான போர்க் குற்றங்கள்> மனித குலத்துக்கு எதிரான குற்றம் மற்றும் இனப்படுகொலை ஆகிய மூன்று குற்றங்களையும் சுட்டிக்காட்ட வேண்டும் என்பதோடு அதற்கான சமாந்தரமான> மாற்று குற்றவியல் நீதி நடைமுறைகளையும் உருவாக்க வேண்டும் எனவும் கீழே கையொப்பமிட்டுள்ள நபர்களும் அமைப்புக்களும் உங்களிடம் மீண்டும் வலியுறுத்துகின்றோம்.

இலங்கை அரசு பல ஆண்டு காலமாக எந்த வித பொறுப்புக்கூறலும் அற்று புரியும் கொடுமைகளுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைப்பதற்கு நீங்கள் தந்துவரும் ஆதரவுக்கு எமது நன்றிகள்

___________________________________________________________________

Reconnaissance du génocide tamoul et la création des mesures de justice alternatives et parallèles

Chère Madame la Haut-Commissaire des Nations Unies aux droits de l’homme, Michelle Bachelet,

Nous, les individus et organisations soussignés, vous appelons à reconnaître le génocide commis à l’encontre des tamouls par le gouvernement sri lankais et à exiger la création de mesures de justice pénale alternatives et parallèles.

Nous restons reconnaissants au Haut-Commissariat des Nations Unies aux droits de l’homme (HCDH) d’avoir reconnu que les violations du droit international des droits de l’homme et du droit international humanitaire au Sri Lanka peuvent constituer des crimes de guerre et / ou des crimes contre l’humanité devant une cour de justice. Cependant, nous sommes déçus que les acteurs de haut niveau des Nations Unies n’aient pas reconnu les allégations de génocide tamoul.

Il existe des preuves de l’intention spéciale du gouvernement sri-lankais (dolus specialis) de commettre un génocide, comme en témoigne le fait qu’il vise les Tamouls dans la région de Vanni, qui constituent une « partie substantielle » du peuple tamoul. Ceci est juridiquement vrai pour deux raisons. Premièrement, les Tamouls du Vanni ont rejoint les provinces du Nord et de l’Est pour former un Eelam Tamoul contigu, et leur destruction dans des zones de sécurité établies a transmis le message que rien ne pouvait les protéger. Deuxièmement, le Vanni abritait les dirigeants qui étaient essentiels à la survie du peuple tamoul: il abritait les branches politique, administrative, judiciaire, policière et financière de l’Eelam Tamoul et c’était le dernier bastion des Tigres de la libération de l’Eelam Tamoul (LTTE).

Dans cette intention génocidaire, le gouvernement sri-lankais a commis trois actes de génocide : tuer environ 70 000 à 140 000 Tamouls par des bombardements; infliger ainsi de graves dommages physiques et psychologiques aux Tamouls au travers de ces bombardements, qui ont mutilé de 25 000 à 30 000 personnes, et par des actes de violence sexuelle; et instaurer des conditions à la destruction physique du peuple tamoul en limitant les provisions nécessaires et en déplaçant systématiquement les Tamouls.

Votre Excellence, une décision de justice n’est pas nécessaire pour la reconnaissance politique du génocide ou pour que votre bureau se réfère à des allégations de génocide. Nous vous louons d’avoir reconnu des accusations de génocide contre le peuple Rohingya parrainé par l’État du Myanmar, et du génocide non étatique contre le peuple Yazidi par l’État islamique. Nous vous exhortons d’adopter la même position ferme sur le génocide contre le peuple tamoul, parrainé par le gouvernement de Sri Lanka, en le reconnaissant comme un génocide.

Dix ans après le génocide des Tamouls, le gouvernement sri-lankais n’a pris aucune mesure pour rendre la justice pénale aux auteurs d’atrocités criminelles. Depuis qu’il a accepté d’établir un mécanisme judiciaire hybride dans la résolution 30/1 (2015) du Conseil des droits de l’homme des Nations Unies, le gouvernement a continuellement rejeté les enquêtes et les poursuites pour crimes d’atrocité, en particulier l’implication de juges, d’avocats et d’enquêteurs étrangers. Aujourd’hui, le gouvernement s’engage dans le déni des crimes d’atrocité. Son refus même de reconnaître la perpétration de crimes indique qu’il n’a absolument aucune intention de les traiter. Comme vous l’avez noté dans votre rapport d’avancement de mars, le Sri Lanka n’a pas fait preuve de la volonté politique nécessaire pour enquêter sur les crimes d’atrocité et les poursuivre en justice au sein du système national. Nous faisons echo à votre appel aux États Membres d’exercer leur compétence universelle pour poursuivre les responsables présumés du gouvernement sri-lankais soupçonnés de crimes de guerre et de crimes contre l’humanité, et nous vous exhortons d’ajouter à cette liste les génocidaires suspectés.

Cependant, étant donné que la juridiction universelle ne concernerait qu’une poignée d’auteurs, des mécanismes parallèles et alternatifs sont nécessaires pour garantir la poursuite des enquêtes et la poursuite des auteurs présumés des crimes d’atrocité. Compte tenu de la gravité des allégations de génocide, nous vous demandons instamment de prier le Conseil de sécurité de saisir la Cour pénale internationale de la situation au Sri Lanka, soulignant le besoin essentiel pour les membres permanents du Conseil de sécurité de renoncer à leur droit de veto sur les crimes d’atrocité. En tant que mesure complémentaire, nous vous implorons également d’encourager le Conseil des droits de l’homme des Nations Unies à mettre en place un mécanisme d’enquête indépendant chargé de collecter, de consolider, de préserver et d’analyser les éléments de preuve provenant du conflit armé à des fins de justice pénale. Nous sommes fermement convaincus qu’une telle preuve soutiendra une condamnation légale du génocide, s’ajoutant aux crimes de guerre et aux crimes contre l’humanité, devant une cour de justice.

Pour réitérer, nous, les individus et organisations soussignés, vous demandons de nommer de manière appropriée les trois crimes d’atrocité commis par le gouvernement sri-lankais—crimes de guerre, crimes contre l’humanité et génocide—contre le peuple tamoul et de faire pression pour la mise en œuvre de mesures de justice pénale alternatives et parallèles.

Merci de votre soutien pour mettre fin au cycle de l’impunité au Sri Lanka.

___________________________________________________________________

Reconocimiento del Genocidio Tamil  y Creación de Medidas Alternativas de Justicia Paralela

Estimada Alta Comisionada para los Derechos Humanos de las Naciones Unidas Michelle Bachelet:

Nosotros, los individuos y organizaciones abajo firmantes, le pedimos que reconozca el genocidio del gobierno de Sri Lanka contra el pueblo Tamil y que exija la creación de medidas alternativas de justicia penal paralelas.

Seguimos agradecidos de que la Oficina del Alto Comisionado de las Naciones Unidas para los Derechos Humanos (ACNUDH) haya reconocido las violaciones a la ley internacional de derechos humanos y la ley internacional humanitaria en Sri Lanka pueden constituir crímenes de guerra y/o crímenes de lesa humanidad en un tribunal de justicia. Sin embargo, nos decepciona que los actores de alto nivel de la ONU no hayan reconocido las denuncias del genocidio Tamil.

Existe evidencia de la intención especial del gobierno de Sri Lanka (dolus specialis) de cometer genocidio, como se ve en su ataque a los Tamiles en la región de Vanni, que constituyen una "parte sustancial" de los Tamiles. Esto es legalmente cierto por dos razones. Uno, los Tamiles en Vanni se unieron a las Provincias del Norte y del Este en un Tamil Eelam contiguo, y su destrucción en zonas de seguridad establecidas transmitió el mensaje de que nada podía protegerlos. Dos, el Vanni era el hogar del liderazgo crucial para la supervivencia del pueblo Tamil: albergaba las ramas políticas, administrativas, judiciales, la aplicación de la ley y ramas financieras de Tamil Eelam, y fue el último bastión de los Tigres de la Liberación de Tamil Eelam (LTTE).

Con esta intención genocida, el gobierno de Sri Lanka cometió tres actos de genocidio: matando a aproximadamente 70,000–140,000 Tamiles por bombardeos; causando graves daños físicos o mentales a los Tamiles por los bombardeos, mutilaron a 25,000–30,000 de ellos, y a través de la violencia sexual; e infligiendo las condiciones para provocar la destrucción física del pueblo Tamil mediante la limitación de los suministros necesarios y el desplazamiento sistemático de los Tamiles.

Su Excelencia, un fallo judicial no es necesario para el reconocimiento político del genocidio o para que su oficina se refiera a las denuncias de genocidio. La felicitamos por reconocer las acusaciones del genocidio patrocinado por el estado de Myanmar contra el pueblo Rohingya y el genocidio no estatal de ISIS contra el pueblo Yazidi. Le instamos a que adopte la misma postura firme sobre el genocidio patrocinado por el estado de Sri Lanka contra los Tamiles al reconocerlo como genocidio.

Diez años después del genocidio tamil, el gobierno de Sri Lanka no ha tomado medidas para impartir justicia penal por delitos de atrocidad. Desde que acordó establecer un mecanismo judicial híbrido en la Resolución 30/1 (2015) del Consejo de Derechos Humanos de la ONU, el gobierno ha rechazado continuamente las investigaciones y procesamientos por delitos de atrocidad, especialmente la participación de jueces, abogados e investigadores extranjeros. Hoy en día, el gobierno está participando en la negación de crímenes atroces. Al rechazar a reconocer incluso la perpetración de delitos indica que no tiene ninguna intención de abordarlos. Como señaló en su informe de progreso de marzo, Sri Lanka no ha demostrado la voluntad política para investigar y procesar los delitos de atrocidad dentro del sistema nacional. Hacemos eco de su llamamiento para que los Estados miembros ejerzan la jurisdicción universal para procesar a los perpetradores del gobierno de Sri Lanka sospechosos de crímenes de guerra y crímenes de lesa humanidad, y le instamos a que agregue sospechosos genocidiarios a esa lista.

Sin embargo, dado que la jurisdicción universal sólo capturaría a un puñado de perpetradores, se necesitan mecanismos paralelos alternativos para garantizar la investigación y el enjuiciamiento de los responsables de los delitos de atrocidad. Dada la gravedad de las acusaciones de genocidio, le pedimos que inste al Consejo de Seguridad a que remita la situación en Sri Lanka a la Corte Penal Internacional, señalando la necesidad esencial de que los Miembros Permanentes del Consejo de Seguridad dejen a un  lado su poder de veto con respecto a los delitos de atrocidad. Como medida complementaria, también le imploramos que aliente al Consejo de Derechos Humanos de la ONU a establecer un mecanismo de investigación independiente para recopilar, consolidar, preservar y analizar la evidencia del conflicto armado con fines de justicia penal. Creemos firmemente que dicha evidencia apoyará un hallazgo legal de genocidio, además de crímenes de guerra y crímenes de lesa humanidad, en un tribunal de justicia.

Para reiterar, nosotros, los individuos y organizaciones abajo firmantes, le pedimos que nombre adecuadamente a los tres crímenes de atrocidad del gobierno de Sri Lanka—crímenes de guerra, crímenes de lesa humanidad y genocidio—contra el pueblo Tamil y le instamos a impulsar la implementación de medidas alternativas de justicia penal paralelas.

Gracias por su apoyo para poner fin al ciclo de impunidad en Sri Lanka.

___________________________________________________________________

An die Hohe Kommissarin der Vereinten Nationen (VN) für Menschenrechte

Michelle Bachelet

Anerkennung des Genozids an den Tamilen und Massnahmen zur strafrechtliche Verfolgung

Sehr geehrte Frau Hochkommissarin:

Wir, die Unterzeichnenden, fordern Sie auf den Genozid der Sri-Lankischen Regierung gegen die Tamilische Bevölkerung offiziell anzuerkennen und alternative juristische Massnahmen zu schaffen um eine strafrechtliche Verantwortung zu gewährleisten. .

Wir sind dankbar, dass das Büro der Hohen Kommissarin der Vereinten Nationen für Menschenrechte (OHCHR) bereits anerkannt hat, dass die Verletzung von internationalen Menschenrechten und dem humanitären Völkerrecht in Sri Lanka in einem Gerichtshof als Kriegsverbrechen und/oder Verbrechen gegen die Menschlichkeit befunden werden könnten. Dennoch sind wir enttäuscht, dass hochrangige VN-Akteure den Vorwurf eines tamilischen Genozids nicht anerkennen.

Es liegen Beweise vor, die den spezifischen Vorsatz (dolus specialis) der Sri-Lankischen Regierung, Genozid zu verüben, belegen. Die Regierung hatte die Tamilen in der Vanni Region zum Ziel, welche einen «substanziellen Teil» der tamilischen Bevölkerung ausmachen. Dies liegt wegen zwei Gründen vor: Einerseits formten die Tamilen in Vanni die Verbindung der Nord- und Ostprovinz, die zusammen ein territorial zusammenhängendes Tamil Eelam bilden und deren Vernichtung in eingerichteten «safe zones» deutlich gemacht hat, dass sie nicht geschützt werden konnten. Zum anderen war die Vanni Region Heimatstätte der Regierung, die für das Fortbestehen der tamilischen Bevölkerung wesentlich war: Sie beheimatete Tamil Eelams politische, administrative, gerichtliche, rechtsdurchsetzende und finanzielle Institutionen und war die letzte Hochburg der Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE).

Mit diesem Vorsatz, beging die Sri-Lankische Regierung drei Tatbestände des Genozids: die Tötung von schätzungsweise 70'000 – 140'000 Tamilen durch Bombardierung, welche schwere körperliche und seelische Verletzungen von Tamilen verursachte und welche etwa 25'000 – 30'000 von ihnen verstümmelte; durch sexuelle Gewalt; und durch das Zufügen von Bedingungen, die eine Zerstörung der tamilischen Bevölkerung durch die Begrenzung notwendiger Hilfsgüter und die systematische Vertreibung der Tamilen vorgesehen hat.

Ihre Exzellenz, ein Rechtsurteil ist keine Bedingung für die politische Anerkennung des Genozids oder damit ihr Büro von dem Vorwurf eines Genozids ausgeht. Wir begrüßen, dass Sie die Vorwürfe von Myanmars Genozids gegen die Rohingya und den Genozid des sogenannten Islamischen Staat gegen die Jesiden anerkannt haben. Wir fordern Sie deshalb auf, auch in Bezug auf Sri Lanka den staatlichen Genozid gegen die Tamilen als Genozid anzuerkennen.

Zehn Jahre nach dem tamilischen Genozid hat die Sri-Lankische Regierung keine Schritte unternommen, um die Massenverbrechen rechtlich aufzuarbeiten. Seit der Annahme der Resolution des UN-Menschenrechtsrats 30/1 (2015), die die Einrichtung eines hybriden Verfahrens vorsieht, hat die Regierung immer wieder Ermittlungsversuche und Verfolgung von Gräueltaten, insbesondere durch Beteiligung von ausländischen Richtern, Juristen und Ermittlern zurückgewiesen. Die heutige Regierung leugnet die Massenverbrechen und ihre Weigerung, die Verübung von Verbrechen anzuerkennen deutet darauf hin, dass sie überhaupt keine Absicht besitzt die Taten aufzuarbeiten. Wie Sie in ihrem Bericht vom März bemerkt haben, fehlt Sri Lanka der politischer Wille, die Massenverbrechen auf nationaler Ebene zu ermitteln und zu verfolgen. Wir wiederholen Ihren Aufruf, dass Mitgliedsstaaten von dem Weltrechtsprinzip Gebrauch machen und die Täter, denen Kriegsverbrechen und Verbrechen gegen die Menschlichkeit vorgeworfen wird, zu verfolgen. Wir bitten Sie auch, die Mitgliedsstaaten aufzufordern, mutmassliche Täter denen Genozid vorgeworfen wird, zu verfolgen.

Da nach dem Weltrechtsprinzip nur eine begrenzte Anzahl an Tätern geahndet werden würde, sind alternative, juristische Massnahmen notwendig, damit die Ermittlung und Verfolgung von denen, die für diese Verbrechen die Hauptverantwortung tragen sichergestellt ist. In Anbetracht der Schwere der Genozid Vorwürfe bitten wir Sie den VN Sicherheitsrat aufzufordern, die Situation in Sri Lanka an den Internationalen Strafgerichthof zu verweisen. Dies setzt dringend voraus, dass das Vetorecht der ständigen Mitglieder des Sicherheitsrates bezüglich Kriegsverbrechen ausgesetzt wird. Zusätzlich bitten wir Sie dringend den VN-Menschenrechtsrat aufzufordern, einen unabhängigen Untersuchungsmechanismus zu schaffen, um Beweise vom bewaffneten Konflikt zu sammeln, zusammenzutragen, zu erhalten und zu analysieren, damit sie strafrechtlich bewertet werden können. Wir sind überzeugt,, dass eine solche Beweissammlung die juristische Anerkennung eines Genozids, vor einem Gericht unterstützen würde neben Kriegsverbrechen und Verbrechen gegen die Menschlichkeit.

Wir, die Unterzeichnenden, bekräftigen, dass wir Sie bitten, alle drei Arten der Massenverbrechen der Sri-Lankischen Regierung – Kriegsverbrechen, Verbrechen gegen die Menschlichkeit und Genozid – gegen die tamilische Bevölkerung anzuerkennen und auf eine Implementierung von alternativen, parallelen Strafrechtsmassnahmen drängen.

Wir danken Ihnen für die Unterstützung, den Kreislauf der Straflosigkeit in Sri Lanka zu beenden.

__________________________________________________________________

Anerkendelse af folkedrabet på det tamilske mindretal og oprettelse af alternative, parallelle retfærdige foranstaltninger

Kære Michelle Bachelet, FNs højkommissær for Menneskerettigheder

Vi, undertegnede personer og organisationer, opfordrer Dem til at anerkende den srilankanske regerings folkedrab mod det tamilske mindretal og kræve oprettelse af alternative, parallelle strafferetlige foranstaltninger.

Vi udtrykker vores største taknemmelighed til FN og dets Højkommissariat for Menneskerettigheder (OHCHR), fordi De har anerkendt, at overtrædelserne af menneskerettigheder jf. Menneskerettighedskonventionen og international humanitær lov  på  Sri Lanka kan omfatte krigsforbrydelser og / eller forbrydelser mod menneskeheden ved en retslig domstol.  Vi er imidlertid skuffede over, at FN og herunder dens højtstående medlemmer og aktører har undladt at anerkende påstanden om et folkedrab på det tamilske mindretal.

Der er velbegrundede indikationer på, at den srilankanske regerings hensigt (dolus specialis) har været at begå folkedrab mod mindretallet. Dette ses  blandt andet gennem den srilankanske regerings målrettede angreb mod tamilerne i Vanni-regionen, som udgør en væsentlig del af det tamilske mindretal. Dette stadfæstes juridisk af to grunde: 1) Tamilerne fra Vanni-regionen tilsluttede sig og bakkede op omkring et fælles og sammenhængende Tamil Eelam (hjemstavn for tamilerne på øen). Vanni-regionen blev etableret som sikkerhedszone, og da det herefter blev angrebet, gav det tamilerne i Vanni-regionen budskabet om, at ingen og intet kunne beskytte dem. 2) Vanni var også hjemsted for ledelsen af  De Tamilske Tigres højtprofilerede medlemmer, som havde afgørende betydning for overlevelsen af det tamilske mindretal i sin helhed. Vanni-regionen husede Tamil Eelams demokratiske institutioner, herunder ordensmagten,  politiske, administrative, retlige og finansielle myndigheder. Og det var De Tamilske Tigres (LTTEs) sidste højborg.

Med henblik på et folkedrab gennemførte den srilankanske regering tre handlinger, som alle underbygger påstanden om et folkedrab: 1) Den srilankanske regering tilsidesatte menneskerettighederne og dræbte 70.000-140.000 borgere, som alle tilhørte det tamilske mindretal. 2) Forårsagede herunder fysiske og psykiske skader ved kamphandlingerne, som minimum ramte 25.000-30.000 af tamilerne, blandt andet gennem seksuel vold og i forlængelse af dette begrænsede betingelserne for at komme sig ved at tilbageholde livsnødvendige forsyninger. Og til sidst men ikke mindst, systematisk at fordrive tamilerne fra deres hjemstavn.

Deres Excellencer, en juridisk stadfæstelse ved en domstol er ikke nødvendig for den politiske anerkendelse af et folkedrab fra Dem eller Højkommissariatet for Menneskerettigheder eller for, at De kan referere disse handlinger som værende et folkedrab. Vi priser Dem for Deres anerkendelse af påstandene om statsstøttede folkedrab mod Rohingya-folket i Myanmar og ISIS's ikke-statslige folkedrab mod Yazidi-folket. Vi opfordrer Dem derfor til at udvise samme ståsted ift. det statsstøttede folkedrab på det tamilske mindretal på Sri Lanka og anerkende dette som, hvad det er. Et folkedrab.

Her 10 år efter har den srilankanske regering ikke indledt nogen former for strafferetlige undersøgelser af krigsforbrydelser eller forbrydelser mod menneskeheden begået under krigen. Siden aftalen om at etablere en hybrid retsvæsen i Rådet for Menneskerettigheder under FN (resolution 30/1 2015) har den srilankanske regering stædigt og  kontinuerligt afvist at iværksætte undersøgelser og retsforfølgelse af kriminelle og ulovlige handlinger begået under krigen. Særligt har den srilankanske regering modsat sig udenlandske dommere, advokater og efterforskere. I dag benægter den srilankanske regering nogen former for forbrydelser begået under krigen. Og alene dette understreger, at den srilankanske regering ingen intentioner har om at adressere disse.  

Senest i statusrapporten for marts har De selv bemærket, at Sri Lanka ikke har iværksat eller udvist vilje til iværksættelse af undersøgelser og retsforfølgelse af forbrydelser gennem dennes indenrigspolitiske system. Vi gentager derfor indtrængende Deres opfordring om, at medlemslandene udøver universal jurisdiktion til at retsforfølge medlemmer af den srilankanske regering, som mistænkes for krigsforbrydelser og forbrydelser mod menneskeheden. Og vi opfordrer Dem til at tilføje mistanken og den velbegrundede påstand om folkedrab i denne liste.

Selv universal jurisdiktion kan kun afsløre en håndfuld forbrydere, derfor opfordrer vi, at der bliver iværksat alternative og parallelle retslige mekanismer for at sikre en grundig efterforskning og retsforfølgelse af dem, som er mest ansvarlige for de grusomme forbrydelser.  Situationen og alvorligheden af påstandene taget i betragtning opfordrer vi Dem desuden til at anmode Sikkerhedsrådet om at henvise situationen på Sri Lanka til den Den Internationale Straffedomstol og behovet for at Sikkerhedsrådets faste medlemmer får ophævet deres vetoret vedrørende krænkelserne af menneskerettigheder og begåelse af krigsforbrydelser på Sri Lanka. Som et supplement til dette beder vi Dem også om at opfordre FNs Menneskerettighedsråd til at etablere en uafhængig efterforskning med det formål at indsamle, bevare, konsolidere og analysere beviserne fra den væbnede konflikt for retmæssig forfølgelse.  Det er vores overbevisning, at de fundne beviser på krigsforbrydelser og forbrydelser mod menneskeheden vil underbygge og støtte en lovmæssig stadfæstning af, at et folkedrab mod det tamilske folk har fundet sted i juridisk forstand ved en domstol.

Vi, undertegnede personer og organisationer, opsummerer hermed vores opfordring om, at adressere alle tre forholde ift. den srilankanske regerings forbrydelser; krigsforbrydelser, forbrydelser mod menneskeheden og folkedrabet på det tamilske mindretal og dermed medvirke til oprettelse af alternative, parallelle retlige foranstaltninger.

Vi takker Dem for deres støtte til afslutningen af den gentagende straffrihed for forbrydelser på Sri Lanka.