Göçmenlerinde bir insan olduğunun farkına varmamız gerekmektedir. Korkulu gözlerle izlediğimiz göçmenlerin ülkemize göçmeden öncesinde kendi ülkelerinde yaşadıkları sıkıntıları, göç ederken yolda verdikleri mücadeleleri ve ülkemizdeki gördükleri karşılığı insani açıdan tekrar düşünmeliyiz.

Empati belki de dünyanın en güzel iksiri. Genelde empati yapan insanlar benzer duruma düşmüş yada düşebileceğini hissedenlerden oluşur. Belki bu tanıma girmeyebiliriz ama yine de empati yapabiliriz. Bir düşünün lütfen; kendi ülkesinden can güvenliği riski olmayan, geçimini sağlayabilen, çocuklarını dilediği ölçülerde yetiştirebilen ve gelecek kaygısı olmayan kişiler neden ülkelerini terk etsin? Birçok sıkıntı, sorun ve riskleri göz önüne alıp bir mücadele vererek ülkemize yahut hedef ülkeye ulaşan göçmenler için bu bir mutlu son mudur yoksa yeni dertlerin başlangıcımı?