Ben bir canlıyım ve "Kul olarak insanim"..

Evim var;  kendimi yaz kış her turlu korumaya aldığım ve dilediğim konforu oluşturduğum..

Param var; her turlu nimeti karsiladigim ve dilediğimce  tasarrufta bulunduğum..

Ailem var; akrabam, eş dost çevrem, sevgi alıp sevgi verdiğim.. Başım sıkışsa uzanan bir el ya da uzattığım bir el..

Ozgürlugum var; Her türlü her yere ulaşabildiğim., her alani imkanlarima sunulmus yada imkanlari olusturdugum.. Ne mucizevi bir yaşam 

Evet..sürpriz, tipki bizim gibi bir canli daha var. Sessiz kul hayvanlar...Bir eksiği konuşamıyor, ne yaparsaniz yapin !! Iyi ya da kötü., Size "lisan" ile karsilik veremese de, boncuk boncuk bakan derya gozlerine gozlerinizi dokundurdugunuzda anlamamak mumkun değildir. Ne ilginc degil mi! Tüm hissiyatlar insan icin de ayni, hayvan icin de.. Bir de ne kadar yaş alsa da, bizim bir zamanlar çocuk  olduğumuz o muhtaç dönemden hic çıkamiyor. hep cocuk. Verirseniz sevgiyle alıyor,vermezseniz sevgiyle boyun büküyor. Ne guzel iyi ki insaniz ve  iyi ki büyüyoruz ve kendimize yetiyoruz!.. 

Malesef her gecen gun hayvan dostlarimizin yasam alanlarini ve haklarını kisitliyoruz ve onlarin daha cok hakki oldugu hususunda duyarsizlasiyoruz.  Sevmeyebilirsiniz,dokunmak istemeyebilirsiniz, korkabilirsiniz, evinizin bir köşesinde yer vermek istemeyebilirsiniz.  Bunlar bir cani yasatmak icin, insani ve vicdani olan görevlerimizi yapmaya asla engel teşkil etmemelidir. Hicbir ego ve hırsa sahip olmayan bu canlar icin  bir barinak, bir kap su, bir kap mama başka hiçbir şey değil.. Unutmayalim onlar her koşulda bizi sevmeye adamış minik ömürlere sahipler.