Haftalık 45 saatlik çalışma zorunluluğu bütün Türkiye genelinde ve Avrupa'nın bir çok yerinde ne yazık ki değişmiyor. 45 saatlik bir çalışma zorunluluğu cumartesi pazarının elinden alınmasını istemeyen insanlar tarafından günde 9 saate bölünmüş bir şekilde uygulamaya geçilmiş. Bu duruma çözüm olarak bir tatil gününden vazgeçip haftalık 7.5 saat de çalışabilirsin gibi bir durum da söz konusu fakat haftada bir gün tatil yapmak şartı ile. Yemekler ve molaların bu süreçte çalışma saati olarak görülmediği için bu rakamlar daha düşük sayılıyor fakat ben bedenimi hapseden bu düzenden şikayetçiyim. Burada olduğum her dakika farklı bir faaliyet gösteremiyorum. Ben ve eminim milyonlarca insan bunu istemiyoruz! Haftasonlarımıza dokunulmadan haftalık 45 saat çalışma zorunluluğunun düşürülmesini yetkililerden önemle rica ediyorum. Bunun insanlara ne gibi zararları olduğunu özetleyeyim. 
1-)Kendine, ailesine ve çevresine zaman ayıramamak
2-)Sosyal hayatından vazgeçmek zorunda kalmak
3-)Kişisel gelişimini tamamlayamamak
4-)"Varsa" dini inancı gereği ritüellerini bile yerine getirememek
5-)Eve gidip bir akşam yemeğinden sonra sadece uykuya dalabilecek kadar vaktin kalması
6-)Hobilerine ve daha bir çok şeye zaman ayıramamak.

Peki hal bu olunca neler mi oluyor?

İşte bütün sorun burada başlıyor! 

Cinnetler, cinayetler, mutsuzluk, umutsuzluk, hayal bile kuramıyor olmak ve niceleri..

Bizler birer insanız ve hayata sadece bir kere geliyoruz, yaşamımız boyunca yarış atı gibi oraya buraya koşturulup ölmeye yakın 3 kuruş paraya bir poşet elma ile ölümü bekleyen zavallı insanlarız. Farklı iş kolları ve türlü mecralar ile bu durumdan kurtulabilmek mümkün ama insanların neredeyse yarıdan çoğunu etkileyen bu sistemin her ne pahasına olursa olsun değişmesi gerektiğine sonuna kadar inanıyorum. Bizler insan gibi yaşamak istiyoruz ve bizler hayatta en değerli olan zamanımızın bu acımasız sistemle sömürülmesinden çok rahatsız oluyoruz! Karşılığını alıyoruz ve evet "alan memnun satan memnun" değil mi? Değil! Kimsenin memnun olduğu falan yok! Çoğu derdini anlatamıyor çünkü dinleyen kimse yok geriye kalanı da işsiz kalırım korkusuna bürünmüş bir grup insan! Zamanımızı acımasızca yok eden bu düzen değişsin.. Birlikten kuvvet doğar.. Sessiz kalma!